Het duurt altijd langer dan je denkt,
ook als je denkt
het zal wel langer duren dan ik denk
dan duurt het toch nog langer
dan je denkt.
Judith Herzberg
Dit gedichtje gebruikte ik al in maart en april. Het is nu meer dan ooit van toepassing. Ik merk het aan mezelf, ik merk het bij de mensen rond mij en ik merk het bij cliënten : de beperkingen van deze crisis beginnen door te wegen. We lijden met velen aan corona-moeheid.
Dat deze blogpost een dag later komt dan gewoonlijk, daarin toon ik me even als rolmodel aan jullie. Normaal verschijnen mijn nieuwsbrieven op maandag om 20u. Toen ik zaterdag begon aan mijn schrijfproces, had ik toch ineens een writers block.
Hoe ervaar jij de feestdagen dit jaar? Is dit iets waar je naar uit kijkt, de sfeer, het samenzijn met dierbaren, kadootjes ? Of kijk je er tegenop en wou je dat het alvast 3 januari was?
Ik herinner me nog, vele jaren geleden, toen ik de 1ste keer een lezing zou geven. Het thema was “je innerlijk kind helen,” dus daar kon ik wel wat over vertellen. Maar faalangst dat ik had, je kan het je niet voorstellen. Of misschien toch wel?
Diegenen onder jullie die voldoende bekend zijn met HSP weten dat dit een persoonlijkheidskenmerk is en geen ziekte of aandoening. Dus is dit geen reden om in psychotherapie te gaan, toch? Nee natuurlijk niet.
Als je jezelf kan aanvaarden zoals je bent en je kan je leven inrichten zodat je je comfortabel voelt, dan hoef je uiteraard geen psychotherapie of coaching.
Vele mensen kunnen dit echter niet zomaar, zichzelf accepteren zoals ze zijn. Ze blijven worstelen met zichzelf, proberen zich vaak aan te passen aan maatschappelijke normen en zijn kwaad op zichzelf als dit niet lukt.
Een paar weken geleden ging ik op vakantie met een vriendin naar Sicilië. Onze bagage kwam pas aan op dag 5. Gelukkig is deze vriendin Italiaanse en regelde zij in deze mooie taal alle formaliteiten. Zoals je wellicht weet is talenkennis niet de belangrijkste competentie van de meeste Italianen, dus alleen zou ik daar wat moeite mee gehad hebben.
Nu is het interessant om stil te staan bij “wat doet dit met mij?” Wat heb ik echt nodig om me goed te voelen in mijn lijf op vakantie en hoe flexibel ben ik hierin?
Tijdens mijn eerste werkweek na 3 weken vakantie merk ik dat ik nog in vakantie-modus zit: ik draag nog vakantie-kledij, voel me nog af en toe lui en geniet van rusten tussendoor. Dan vraag ik me af hoe dat zo gekomen is, want het was niet altijd evident voor mij om in diepe ontspanning te blijven.
Als hoogsensitieve persoon ken je het waarschijnlijk dat je rapper “overprikkeld” bent dan iemand die niet HSP is. Dit wil zeggen dat je minder laat kan uitgaan dan anderen, dat je minder activiteiten kan doen in 1 weekend, dat je minder musea kan bezoeken op 1 dag, bij een citytrip. Dit betekent dat je best regelmatig rust inlast om de activiteit te laten “nazinderen”.
De kwetsuren van het innerlijk kind maken vaak dat mensen ook niet goed voor zichzelf kunnen zorgen op emotioneel vlak. Laat dit nu net belangrijk zijn om als HSP goed te kunnen functioneren.
Deze morgen zag ik Melly in mijn praktijk. Zij is een fantastische vrouw, alleen weet ze dat zelf nog niet (helemaal). Ze is sinds een paar maanden in ziekteverlof vanwege een depressie met burnout-kenmerken. Ze zag onlangs haar huisarts, die in het gesprek aangaf: “het is echt wel nodig om je te herpakken”. Daaruit concludeerde ze dat haar huisarts van haar verwacht dat ze binnenkort al weer gaat werken. Ze was zichzelf onder druk aan het zetten en geraakte al in een knoop omdat ze voelde dat ze hiervoor nog niet klaar is.