Clara had haar proces afgerond, toen ze me belde i.v.m. haar dochter, Febe. Tijdens de sessies van Clara hoorde ik al een en ander over deze dochter. Hoe ze aan het puberen was, rondhing met vrienden, waar haar ouders niet zoveel vertrouwen in hadden. Ook hoe ze het soms uithing als puber van 15. Haar moeder noemde haar een paar keren lui, haar rapporten op school waren achteruit gegaan.
De aanleiding die maakte dat Clara mij belde, was een ruzie waarbij Febe ineens had geroepen dat het niet meer moest voor haar, dit leven. Clara was heel erg geschrokken, en toen kwamen ze samen op consultatie. Het grootste deel van de sessie deed ik alleen met Febe, Clara bleef in het begin en kwam ook de laatste 10 minuten. Dit gaat in overleg met de jongere, ik volg daar het grootste deel wat zij willen. Soms voelen ze zich veiliger als er een vertrouwde persoon bij blijft.
Ik zag Febe en al gauw bleek zij eigenlijk depressief te zijn. Alleen : het grootste deel van de depressie wordt verstopt door Febe. Ze verstopt dit achter stoer en soms baldadig gedrag. Daardoor had haar mama dit niet opgemerkt. Daardoor kreeg ze grenzen opgelegd die in het kader van haar depressie een ander karakter krijgen en dus niet zo geschikt meer zijn. Febe besliste om terug te komen en zich open te stellen voor professionele hulp. Samen met haar moeder en omgeving pakt zij nu de oorzaken aan van haar depressie. Ze is al vooruitgang aan het maken en als ze verder gaat met haar proces, dan komt ze er uit.
Febe heeft 2 oudere zussen, die heel gemakkelijk studeren, het ASO doorvlogen, en zij vergelijkt zich met hen. Terwijl studeren van theorie voor haar echt wel lastig gaat. Ook al vinden haar ouders het prima als zij een heel andere richting uitgaat, toch zet Febe zichzelf onder druk.
De combinatie van prestatiegerichtheid van onze samenleving, een paar persoonlijke aspecten, en 2 jaar corona, maken dat heel veel mensen rondlopen en ‘gewoon doen’, terwijl ze eigenlijk depressief zijn. Uiteraard heeft iedereen wel eens een dipje, dat ook best langer kan duren dan 3 dagen. Maar dit was geen dipje meer. Febe had echt wel regelmatig zelfmoordgedachten. Professionele hulp is hier echt op zijn plaats.
Hoe is het met jou en je omgeving? Ben jij of was je ooit depressief? Zie je mensen rond jou die mogelijk depressief kunnen zijn, zelfs als het verborgen is.
Wat kan je doen in dergelijk geval?
Gaat het over jezelf :
- Praat erover met een vertrouwenspersoon
- Als jouw ‘dipje’ langer aanhoudt, zoek dan hulp.
- Voel je weerstand tov hulp zoeken, stel jezelf dan de vraag : ‘wat kan er gebeuren? ‘
Is er iemand in jouw omgeving die mogelijk depressief is :
- Ga het gesprek aan. In een sfeer van : ‘ik ben bezorgd over jou. Wil je erover praten? Hoe gaat het met jou?’
- Als de persoon ingaat op het gesprek en hij/zij lijkt mogelijk depressief, stel dan professionele hulp voor.
- Wil deze persoon dit niet, stel dan ook de vraag, wat zou er kunnen gebeuren?
- Respecteer een mogelijke ‘neen’ van de ander. Geef aan hoe en wanneer jij kan gecontacteerd worden. Laat de ander weten dat je er ook nadien nog bent voor hem/haar.
En realiseer je : hulp vragen is sterk, niet zwak. Depressie is niet zwak zijn, het is vaak te lang sterk geweest zijn.
Als jij jezelf herkent in dit thema, aarzel dan niet en zet de stap naar hulp. Bel nu voor een afspraak.