Dit is de 100ste blog die ik schrijf, daarom is het feest.
Bij een feest hoort een moment om stil te staan bij wat je viert. Daarbij krijg ik graag feedback van jou. Wil je me laten weten wat de blogs voor jou betekenen?
Wat voel je als je deze titel leest? Ben je gechoqueerd? Heb je de neiging om achteruit te gaan? Voel je je afgewezen?
Kan je gemakkelijk een neen aanvaarden als je die krijgt? Kan je gemakkelijk neen zeggen? Veel HSP’s hebben het moeilijk met neen zeggen en begrenzen. Ze willen de ander niet kwetsen, en daarmee kwetsen ze soms/ regelmatig/ vaak (schrappen wat niet past), zichzelf. En daarmee op termijn ook de relatie. Je ontneemt de relatie de diepgang die ze zou kunnen hebben.
Een van de angsten van waaruit HSP’s aarzelen om voor zichzelf op te komen, is de angst om mensen te verliezen. De paradox is dat een gebrek aan assertiviteit uiteindelijk vaak voor verlies zorgt. Ook soms van mensen en verbindingen. Maar op een of andere manier is dat verlies toch anders en dus minder confronterend, …
Ik leg het wat beter uit : als je voor jezelf opkomt, ga je meer communiceren, meer onderhandelen, meer overleggen. Dit betekent een aanpassing voor diegenen die dit nog niet gewoon waren.
Seppe komt al een paar maanden in therapie en is goed op weg om uit zijn depressie te komen en te blijven. Want hij pakt de diepere lagen aan, dus hij werkt grondig.
Als niet-erkende en onderkende hoogintelligente en multi-competente man, kan Seppe moeilijk zijn draai vinden in het professionele luik. De laatste sessie kwamen we erbij dat hij zichzelf saboteert op allerlei ingenieuze manieren. Met name om een geschikte job te vinden. Een aspect van zijn saboteren is gebaseerd op een diepgewortelde overtuiging : ‘als het magisch is, is het veilig’.
Hedwig kwam langs voor een eerste gesprek. Hij is een hoogsensitieve man, die wat kwetsuren meedraagt en opkropt. Er hing een waas van kwetsbaarheid rond hem. In zijn verleden was Hedwig al een paar therapeutische processen aangegaan, met wisselend succes, zo gaf hij aan.
Ik ging hierop in, want dit is heel interessante informatie om mee te vertrekken in een therapeutisch proces. Wat heeft er gewerkt en wat minder of niet? Wat heeft iemand nodig om te helen en te groeien? Hedwig ging in eerste instantie heel erg de toer op van suggesties, methodieken en thema’s die aangekaart werden, waarvan hij aangaf hoe ze iets hadden betekend voor hem. Maar tegelijk voelde ik hoe belangrijk net de relatie tussen ons was en het contact en de energie. Toen ik dit aanbracht, beaamde Hedwig dit. We gingen hier dieper op in en kwamen uit bij ‘gezien worden in zijn goede intenties’.
Of: de (meestal negatieve) voorspelling die zichzelf waarmaakt.
Sam verloor zijn moeder toen hij 9 jaar was. Hij werd als hoogsensitief kind emotioneel niet goed opgevangen door zijn vader en zijn omgeving, waardoor dit trauma nog dieper werd ingebed. Sam zette een pantser van stoerheid rond zich om te overleven met zijn hoogsensitiviteit.
Gisteren ging ik met Barbara wandelen. Barbara heeft een mooie en liefdevolle relatie met haar kleinzoontje Leo van 10. Regelmatig komt Leo langs, doen ze leuke dingen samen, en minstens 1 keer per jaar gaat hij wel eens een weekje mee op vakantie. Ook verzorgt zij het vervoer naar activiteiten als de mama werkt. De ouders leven gescheiden en Leo gaat 1 weekend op 2 bij zijn papa.
De laatste jaren botert het niet goed tussen Barbara en de mama van dit kind. Barbara vindt dat dit door de mama komt, ze vindt van zichzelf dat ze hier niet echt een aandeel in heeft. Ze beseft wel dat ze interne kritiek heeft op de mama en dat ze ook haar grenzen niet altijd respecteert. Maar ze vindt haar kritiek terecht en stelt haar opvoedingsstijl boven die van de mama.
Tijdens een therapiesessie in het bos, kwamen we op onze weg ineens een versperring tegen met een stopteken. Ik ging kijken wat er precies was en er waren werken aan de gang, maar je kon te voet heel goed door, zonder deze werken te hinderen of enig probleem. Ik ging ervan uit dat het stopteken voor voertuigen was en niet voor voetgangers.
Toen we gepasseerd waren aan de werken, merkte Siebe, mijn cliënt op: ‘wat merkwaardig, ik zie jou hiermee heel anders omgaan dan ik zelf zou doen. Bij een dergelijk stopteken zou ik gewoon terugkeren, jij ging eigenlijk over naar een hogere versnelling en ging gewoon door’. We gingen hier even dieper op in. Want het is natuurlijk wel representatief voor vele andere onzichtbare stoptekens die je tegenkomt in het leven.
Lees verder
Ik had het vorige 2 blogs over vermijden van confrontaties. Over hoe ermee te stoppen, over de culturele invloed en de valkuilen, die we gebruiken om in ons hoekje te blijven zitten.
Daarnaast zijn er nog diepere overtuigingen, die een blokkade kunnen zijn om uit het hoekje te geraken.
Vorige blogpost ging over hoe je kunt stoppen met vermijdingsgedrag. Deze blog gaat over de oorzaken ervan. Vandaag gaat het vooral over onze culturele oorzaken, volgende keer ga ik nog een laag dieper, naar diepere overtuigingen.
Wat maakt nu dat mensen zo ver gaan om alle mogelijke confrontaties te vermijden? Lees verder