Ondertussen is het meer dan 2 maanden geleden dat ik nog een nieuwsbrief schreef. Na wat ik met jullie deelde over het confronterende proces van de opname van mijn vader in het ziekenhuis, en nadien in het rusthuis, ging hij plots snel naar zijn dood.
Ik wilde hierover zoveel zeggen, dat er niets uitkwam. En dat bleef maar duren, die stroom van woorden, van emoties, die ik voelde en hoorde en niet op papier kreeg. Ik ben nog niet in staat om hierover een nieuwsbief te schrijven, dat komt nog wel eens.
Met de woorden, ‘dag va, dikke kus’, nam ik afscheid van mijn vader in een kerkdienst. Vele mensen toonden medeleven en begrip, hielpen me, luisterden naar mijn verhaal, luisterden naar mijn emoties.
Nu ben ik alleen in staat tot enkele losse mijmeringen, die ik maakte naast zijn sterfbed, en nadien aan zee, waar ik ondertussen veel was om te herstellen, uit te rusten, nostalgische herinneringen op te halen, veel te voelen en zo meer.
De Belgische kust betekende veel voor mijn gezin van herkomst. Menige vakantie werd er doorgebracht. Ik ging er alle oude herinneringen oproepen, alle plekken waar we ooit als gezin gelogeerd hadden, alle winkels die ik me herinnerde, alle strandplekken met emotionele betekenis. Het deed me deugd, het voedde mij.
Binnen de maand na de dood van mijn vader werd Kasper geboren, mijn kleinzoon. (tja, hij is de zoon van mijn pleegzoon, dus niet van mijn bloed, evengoed in mijn hart, …hierover schrijf ik ook nog wel eens een nieuwsbrief, wanneer ben je familie??). Zo rap van dood naar leven, het was me wat. Ik voelde dat ik me moest stretchen om dit aan te kunnen. Nu hebben dood en leven veel met elkaar te maken, uiteraard, maar de emoties die het oproept zijn erg verschillend. De vreugde die dit nieuwe leven meebrengt ging gepaard met veel verdriet. Dat mijn vader dit niet meer kan meemaken, … Tegelijk voelde ik op een dieper niveau hoe leven en dood hetzelfde zijn, de overgang van een dimensie naar een andere dimensie.
Kasper is een wondertje, zo mooi!
Ik bleef verder emotionele confrontaties krijgen. Een familiesysteem wordt heel erg getriggerd door een overlijden. En mijn familiesysteem was altijd al erg speciaal. Ik voelde me op een bepaald moment een boksbal in contact met een agressieve en primitieve bokser.
Ook hierover kan ik nog geen samenhangend verhaal schrijven, want dit loopt natuurlijk nog even door. Ik zit er nog even in.
Dus, mijn leven was hectisch aan de binnenkant. Tegelijk was eraan de buitenkant niet veel te zien. Het leek waarschijnlijk alsof ik niet zo actief was. De actie gebeurde van binnen. Zoals in de natuur in de winter. De voorbereidingen van het volgend seizoen zijn bezig.
Dus, hier geen afgelijnd verhaal, geen duidelijke tips en tricks. Alleen even een update.
Met de opstart van een nieuw schooljaar start er hier ook een en ander op. Ook daarover een volgende keer meer, voorlopig kan je kijken op de website. Of je kan me bellen als je meer info wil,…
Wees welkom in elk geval in een van de groepen!
Save the dates :
Assertief en verbindend communiceren : 21 oktober, 4 november, 18 november
Opstellingen : 25 november Dramadriehoek : 9 december