Gisteren ging ik met Barbara wandelen. Barbara heeft een mooie en liefdevolle relatie met haar kleinzoontje Leo van 10. Regelmatig komt Leo langs, doen ze leuke dingen samen, en minstens 1 keer per jaar gaat hij wel eens een weekje mee op vakantie. Ook verzorgt zij het vervoer naar activiteiten als de mama werkt. De ouders leven gescheiden en Leo gaat 1 weekend op 2 bij zijn papa.
De laatste jaren botert het niet goed tussen Barbara en de mama van dit kind. Barbara vindt dat dit door de mama komt, ze vindt van zichzelf dat ze hier niet echt een aandeel in heeft. Ze beseft wel dat ze interne kritiek heeft op de mama en dat ze ook haar grenzen niet altijd respecteert. Maar ze vindt haar kritiek terecht en stelt haar opvoedingsstijl boven die van de mama.
Marie worstelt met diep verdriet, ze verloor een heel dichte vriendin en kan dit maar niet verwerkt krijgen. 5 jaar na het overlijden van haar vriendin, lijkt het rouwproces nog nieuw, nog vers. Als we dieper gaan kijken, dan zien we een symbiotische relatie met deze vriendin. Ook met haar moeder had en heeft Marie iets symbiotisch.
Als hoogsensitieve persoon neem je zowel positieve als negatieve invloeden dieper binnen. Dit betekent dat je soms ook belemmerd wordt door iets wat zich niet zo duidelijk toont. Soms zijn mensen al zeer lang aan het zoeken naar een missing link.
Als hoogsensitieve persoon is de kans groot dat je niet zo goed bent in assertiviteit, opkomen voor jezelf, en je plek innemen. Gebeurt het jou ook wel eens dat een collega wegloopt met jouw idee, jouw pluimen, jouw werk? Dat vrienden jou steeds opnieuw verantwoordelijkheid laten nemen voor uitstappen, of wandelingen?