Neen, het is niet het juiste seizoen, van oudser deden onze grootmoeders hun grote kuis voor pasen. Daar zit een natuurlijke logica in.
Toch is het al een hele tijd bezig, die uitdaging voor een grote kuis. Voel jij het ook? Een innerlijke opkuis is zich aan het voltrekken. Niet voor iedereen, wel voor diegenen die mee willen evolueren. Diegenen die dachten: nu ben ik toch rond, krijgen regelmatig confrontaties die hen tonen dat er hier en daar nog stof ligt, nog spinnewebben hangen.
Of sommigen lieten een deel versloffen. Dat dient zich nu aan op een manier dat je bijna verplicht wordt om ermee aan de slag te gaan
Ik had net geschreven in mijn vorige nieuwsbrief dat er tijdelijk wat rust was in mijn familiesysteem, toen ik weer een klap kreeg, recht in mijn gezicht. Even slikken was het. Of beter, niet slikken. Een uitnodiging tot een keuze van mezelf, voor mezelf, ter bescherming van mezelf. Ik ben nog niet in staat om hierover te schrijven, dat komt later nog wel.
Toen kwam ik deze tekst tegen : ‘Deze tijdskwaliteit daagt het individu uit om moedig verder te gaan met zelfgenezing, om diepgaand te helen door diep in de ziel te graven naar de waarheid en te zoeken naar het licht. Dit proces laat niets weg en brengt alles aan het licht, waardoor het onderdrukte bewust kan worden gemaakt en kan helen.’
Ik kan het voor mezelf helemaal herkennen. Jij ook?
Nadat ik al tientallen jaren bezig was met mijn proces, in verschillende vormen, in wisselende niveau’s van intensiteit, voelt het nu als een noodzaak nog wat verder gaan en nog wat en nog wat, …. Daarnaast is het boeiend om ook te blijven leren en groeien.
Ik zag het ook gebeuren op de opstellingendag van 3 weken geleden. Mooie processen. 4 opstellingen, waarbij de kinderen niet gezien werden in het gezin van oorsprong. De ouders stonden letterlijk naar de andere kant gekeerd. En elk van deze opstellingen werden stappen gezet naar iets constructiever. Deelnemers gaven nadien aan hoe het hen geraakt had, hoe het nog aan het doorwerken was, welke processen nu rapper vooruit gingen, welke inzichten ze meenamen. Het is een mooie en intense methodiek.
Ik volgde vorig weekend deel 2 van stervensbegeleiding. Een boeiende her-ontdekking. Het kijken naar de dood vanuit een breder perspectief geeft rust en vrede in mijn rouwproces van mijn vader. Daarnaast vraag ik me af hoe ik hiermee iets kan betekenen voor anderen. Want blijkbaar heb ik al meerdere mensen geholpen om deze overgang te maken, veelal onbewust.
We gaan naar het jaareinde, hoe is dit voor jou? Lukt het om op een ontspannende manier naar de feesten te gaan. En zijn deze feesten fijn of voel je meer een verplichting? Ook interessant, ik hoorde opnieuw een paar cliënten met een transformatie op dit vlak.
Een andere manier om stappen vooruit te zetten is inzicht in de dramadriehoek. Je spaart zoveel energie uit, zoveel ergernis, zoveel machteloosheid door hieruit te stappen. Je ziet met zoveel helderheid waar jouw plaats is en die van de ander. Je ziet zo duidelijk wat jouw verantwoordelijkheid is en wat niet.
Wil jij ook helderheid in je relaties, of het nu gaat over werkrelaties, of prive relaties, het speelt overal.
Wil jij ook grote kuis doen in je innerlijke? Schrijf je dan in voor de workshop de dramadriehoek op zaterdag 10 februari.