Diegenen die het al meegemaakt hebben, weten hoe ingrijpend een rouwproces kan zijn. Ik merkte na de vorige nieuwsbrief, toen ik weer mijn oude ritme wilde oppakken, een nieuwsbrief om de 3 weken, dat dit niet lukte. Er ging van alles door mijn hoofd. Hoe traag ik soms ben. Hoe veel ruimte en tijd ik ook nog nodig heb om te rouwen, om te voelen. Om in nostalgie te gaan en dingen van vroeger op te zoeken. Om nog even in de tunnel te blijven. De tunnel tussen dood en leven. Om te schakelen naar het nieuwe leven dat Kasper is, hij groeit zo snel dat ik het niet kan volgen.
En hoe dit alles ook gepaard gaat met mijn proces van vertragen dat sowieso al bezig was.
Hoe het wel lukte om cliënten te zien, dat ging als vanouds
Het lukte me niet om een item uit te werken voor een nieuwsbrief. Toen suggereerde een vriendin me om Chat GPT mijn nieuwsbrief te laten schrijven.
Voor diegenen die het niet kennen : ’ ChatGPT is een door Open AI ontwikkeld taalmodel dat mensachtige tekst kan genereren op basis van de input die het ontvangt’. Deze definitie komt van de chat zelf. En weet je wat ? Hij schrijft ook beter als hij meer afstand heeft. Grappig vind ik dat.
Ik zou het zelf zo zeggen : deze app schijft dingen voor jou, als je dit wil. Alleen de stijl was nogal zakelijk. Net nu ik alleen nog maar persoonlijk kan zijn.
Want ik deed eerst een paar tests met de chat. En ik was aangenaam verrast, ik kreeg een paar keren een correcte en duidelijke tekst.
Dus bleef mijn schrijfsel liggen en hangen. Het document stond zo lang open op mijn laptop dat ik het ondertussen kwijt ben, geen idee wat ermee gebeurd is.
En ondertussen gaat de tijd verder en de seizoenen ook.
Ik ging een 2 daagse volgen over ‘Anders omgaan met sterven’. Daarna had ik meer vrede met het verlies van mijn vader.
En direct nadien werd het allerheiligen, en prompt kwam er opnieuw verdriet en gemis op de voorgrond. Diegenen onder jullie die al een rouwproces meemaakten, zullen het vast herkennen : het ene moment voel je vrede met het verlies, of gaat het naar de achtergrond omdat je met iets anders bezig bent. De dag nadien, of zelfs het moment nadien, is er ineens weer hevig verdriet. Soms voelt het alsof je herbegint, ook al is het niet zo.
In mijn familiedynamiek creeërde ik een zekere rust, tijdelijk toch. Een tijdelijke toestand waarin ik geen extra emotie en stress genereerde.
En dan de vreugde die zo’n nieuw leven meebrengt, wat is dat speciaal. Kasper lacht ondertussen, reageert. Ganse verhalen vertelt hij. Verhalen die gaan over levensvreugde, en liefde. En soms over honger, een volle pamper of niet willen slapen, terwijl hij moe is.
Stilaan komt er wat rust in mijn leven, stilaan evolueer ik naar een soort van evenwicht. Het is nog wankel, maar toch. Daarin profiteer ik van al het werk da tik vroeger deed en nu ook nog doe.? Zonder dit werk lukte het nu niet en stond ik natuurlijk ook niet waar ik nu sta.
Hoe is het met jouw familiesysteem? Wil je ernaar kijken? Wil je dingen helen? Heb je een ander item dat momenteel speelt? In opstellingen maken we het onzichtbare zichtbaar. Dit werkt helend op vele verschillende lagen en manieren.
Wil jij ook uit jouw tunnel stappen naar het leven, naar een vrijer, authentieker, nieuw en beter leven? Schrijf je dan in voor de opstellingendag op 25 november, er zijn nog plaatsen vrij.
Wees welkom in een veilige groep waarin we het onzichtbare zichtbaar maken.