Ik weet niet of je het opmerkt nu, maar ik ben een dag later met mijn nieuwsbrief. Wat er gebeurde? Door een zekere drukte in mijn agenda en in mijn hoofd, ben ik compleet vergeten dat er zoiets als een nieuwsbrief bestond, ook al had ik maandag wel tijd om te schrijven. Toen ik het ontdekte, schrok ik even. Dit is nog nooit gebeurd, vandaar. Maar ik heb mezelf niet op mijn kop gegeven, niet naar beneden gehaald, of rare verwijten gestuurd. Ik mag nl. ondertussen fouten maken van mezelf. Ik ben direct gaan denken : wat doe ik nu? En de conclusie was vlug: morgen dan. De wereld draait echt wel door als de nieuwsbrief een dag later komt, of zelfs helemaal niet komt.
En daarna ben ik me gaan afvragen wat het betekent. Want meestal heeft het een boodschap. Niet een fout maken op zich. Wel een uitzonderlijke fout maken.
Ooit was dit eens anders. Ik was heel erg streng voor mezelf, had torenhoge verwachtingen en mocht geen fouten maken. Als er iets dergelijks zou gebeurd zijn, zou ik een paar dagen nodig gehad hebben om hiervan te herstellen. Ondertussen ben je jezelf verwijten aan het maken, naar beneden aan het halen. En het lost niets op, helemaal niets. Want als je jezelf klein maakt, kan je minder creatief denken over een oplossing, laat staan over de oorzaak.
Hoe zit het bij jou? Mag jij fouten maken? En hoe kan je dit weten? Bekijk even de volgende mogelijkheden : Wat doe je nadat je een fout vaststelt:
- Sla je op je kop, ben je heel kwaad op jezelf? Haal je jezelf naar beneden?
- Of kan je na een eerste schrikreactie, direct constructief denken en actie ondernemen?
- Of reageer je eerder apatisch?
De kans is groot dat je nu zegt: het hangt af van de fout. Uiteraard is dat zo. Laat die hersenchirurg liefst geen grote fouten maken tijdens een operatie, dat spreekt voor zich. Maar we hebben het over een basisprincipe. Sommige mensen schrikken al heel erg als ze 1 item op hun boodschappenlijstje vergeten zijn. Of voelen zich al schuldig als ze 2 minuten te laat zijn op een afspraak.
De paradox is dat jezelf toelaten om fouten te maken, net helpt om hiervoor dan weer je verantwoordelijkheid op te nemen. Iets dat uiteraard wel belangrijk is. Als iemand schade toegebracht is doordat jij een fout maakte, dan is een redelijke rechtzetting, of schadevergoeding of compensatie logisch.
Bovendien helpt de mildheid ook om op een dieper niveau naar jezelf te kijken. Zodat je ziet wat het betekent. Zodat je mogelijk ziet hoe je het kan voorkomen.
Wees maar mild voor jezelf, dat is helpend voor jezelf en de ander, …
Dit is jammer genoeg heel herkenbaar en een groot werkpunt voor mezelf. Het helpt om deze boodschap verschillende keren voor jezelf te herhalen en het brengt enige rust voor je opdrachten uitvoert, maar als er dan effectief toch eens een fout gemaakt wordt, heeft dit soms toch nog het nodige verwerkingsproces nodig. Maar … er wordt gewerkt aan de transformatie … ik mag fouten maken (met vallen, opstaan en een top-therapeut worden we steeds wat “rijker” 🤗)