Lisa is een jonge vrouw die zelfstandig woont en ook erg zelfstandig is. Toch blijft ze zich eindeloos inzetten tov haar gezin van herkomst. Ze zorgt emotioneel voor haar moeder, haar broer en draagt eigenlijk het gezinssysteem nog steeds. Toen ze nog bij haar ouders woonde ging ze nog verder. Vaak krijgt ze een afwijzing van haar broer, en toch blijft haar inzet bijna ‘eindeloos’. Hoe vaak ze het deksel ook op haar neus krijgt, ze blijft gaan voor het contact, de verbinding, de relatie.
Nu hoor ik sommige mensen zeggen: ‘dat is toch iets positief, gaan voor de relatie?’ Jazeker, het is positief binnen bepaalde grenzen. In een relatie behoort de liefde, en dus ook de inzet, van 2 kanten te komen, zo ongeveer in elke relatie. En als dit niet zo is, is een beetje achteruit gaan aan de orde, als je het gezond wil houden. Dit betekent dus minder of andere inzet. Lisa kan zien wat ze doet en ook waarom. Ze heeft een diep verlangen om helemaal gezien te worden door haar gezin van herkomst. In de eerste plaats door haar ouders natuurlijk, vervolgens door haar broer. Deze is stoerder, meer macho en Lisa is duidelijk hoogsensitief, en ook meer introvert.
Lisa realiseert zich dat ze zich erg gemakkelijk schuldig voelt als ze grenzen aangeeft of neen zegt. Tone ze hieraan gewerkt had individueel, bleef er nog aarzeling bij Lisa. Pas nadat ze vorig jaar het traject rond assertiviteit gevolgd had, was dit item gekeerd. Het gevoel gedragen te worden in de groep, de herkenning bij anderen, en de steun van de andere deelnemers hielpen haar om helemaal de kering te maken om voor zichzelf op te komen. Vanaf dan was het veel gemakkelijker om zichzelf te laten voorgaan op de ander, op een gezonde manier.