Vorige blog hadden we het over positieve feedback geven, over hoe je dat het beste kan doen en vooral dat het belangrijk is om het meer te doen.
Daarnaast is het ontvangen van positieve feedback voor veel mensen niet evident. Onwillekeurig zeggen mensen soms dingen als : “ik doe gewoon mijn werk hoor”, “dit kleedje, het is al heel oud of ik heb het gekocht in de solden” , “die soep is toch wat te pikant”. In elk geval dingen die maken dat je het compliment niet echt binnen neemt. Nochtans, complimenten zitten vol met vitaminen, die we allen echt wel nodig hebben, dus : opeten zou ik zeggen.
De vraag is wat er zou gebeuren als je het echt zou opeten : vaak /soms/misschien zou je geraakt, ontroerd kunnen zijn door wat je krijgt. Onwennigheid gaat tussen de emotie en het compliment staan en ….voila, je hebt het moment voorbij laten gaan en de vitaminen zijn weg.
Van waaruit doe je zoiets? Ongetwijfeld is er een cultureel aspect, zoals ik al schreef, Vlaanderen is echt super gierig op positieve feedback, het zit zo in onze cultuur.
Daarnaast spelen soms ook een aantal aspecten die vanuit jeugdkwetsuur kunnen komen. Een gebrek aan positieve bevestiging kan leiden tot een negatief zelfbeeld. Dit kan zo diep zitten dat iemand geen enkele positieve feedback kan ontvangen. En ook dat het aanleren van nieuw gedrag niet zomaar lukt. Er kan dan best op een dieper niveau gewerkt worden. Het is dan zinnig om de jeugdkwetsuur naar boven te halen en er rechtstreeks mee te werken.
Hoe is het bij jou met het ontvangen van complimentjes? Lukt het wat? Of ga je steevast denken : “ze meent dit niet echt”, “ hij vindt alles goed genoeg”. Want dan ben erg negatief naar jezelf toe. De workshop ‘heel je innerlijk kind’ is dan misschien iets voor jou.