Het is een algemene opvatting, tenminste ik hoor ze vaak, dat praten over wat ons bezwaart, kan helpend zijn en soms nodig is. Dat is natuurlijk wel zo, voor velen en vaak. Echter niet voor iedereen en ook niet altijd. Sommige mensen willen liever gerust gelaten worden over het onderwerp dat hen bezwaart. Of soms is het (nog) te pijnlijk om ”te praten over”. Of het thema heeft gewoon rust nodig. Dan kan je mensen belasten met te veel vragen of aandringen, hoe goed je bedoelingen ook zijn.
Daarnaast is het goed om uit te kijken voor het soort praten dat je hebt, want er zijn 2 soorten, nl een constructieve en een destructieve. De constructieve manier van praten helpt je vooruit. Je voelt je nadien lichter, begrepen, je ziet weer licht, je voelt je minder alleen of je ziet het bos weer door de bomen. Mogelijk zie je ook een concrete piste om te bewandelen. Bij de destructieve manier van praten, wordt je thema eerder zwaarder, erger of lastiger. De machteloosheid of kwaadheid of pijn neemt toe en je ziet nog minder dan voordien een uitweg. Mogelijk ga je zelfs in verbittering en zegt: er is geen uitweg, in de betekenis van : er is geen weg uit het lijden.
En natuurlijk is het belangrijk om echt te delen wat je bezwaart, als je in gesprek gaat. Als je niet durft vertellen wat je echte item is , blijf je rond de pot draaien, voel je je niet begrepen, en komt er geen opluchting. En uiteraard kunnen tips en tricks niet aansluiten bij wat je echt nodig hebt.
Hoe kan je bewaken dat je alleen constructieve gesprekken gaat voeren? Stel jezelf de volgende vragen:
- Hoe voel je je na het gesprek? Voel je opluchting, voel je bevrijding? Voel je je begrepen en gehoord?
- Of voel je eerder dat je meer in de put zit, of nog kwader bent, of nog hopelozer?
- Vraag je af of er echt geluisterd is naar jou, of je echt hebt kunnen zeggen hoe het voor je is?
- Hoe is je energie-peil? Ben je uitgeput na een gesprek, of heb je net meer energie?
- Als je tips of adviezen kreeg, kan je er dan iets mee? Of voelen ze eerder als een belasting?
Op basis van deze vragen kan je uitmaken of een gesprek van de constructieve soort was, of net de destructieve. Als het niet helpend is, dan kan het natuurlijk aangewezen zijn om hiermee iets te doen: wees moedig genoeg om dit bespreekbaar te maken, of om desnoods afstand te nemen na verschillende pogingen. Vertel je omgeving wat je precies nodig hebt in een gesprek en wat er helpend is voor jou.
Veel succes!