Hedwig kwam langs voor een eerste gesprek. Hij is een hoogsensitieve man, die wat kwetsuren meedraagt en opkropt. Er hing een waas van kwetsbaarheid rond hem. In zijn verleden was Hedwig al een paar therapeutische processen aangegaan, met wisselend succes, zo gaf hij aan.
Ik ging hierop in, want dit is heel interessante informatie om mee te vertrekken in een therapeutisch proces. Wat heeft er gewerkt en wat minder of niet? Wat heeft iemand nodig om te helen en te groeien? Hedwig ging in eerste instantie heel erg de toer op van suggesties, methodieken en thema’s die aangekaart werden, waarvan hij aangaf hoe ze iets hadden betekend voor hem. Maar tegelijk voelde ik hoe belangrijk net de relatie tussen ons was en het contact en de energie. Toen ik dit aanbracht, beaamde Hedwig dit. We gingen hier dieper op in en kwamen uit bij ‘gezien worden in zijn goede intenties’.
In de thema’s die Hedwig meemaakte in zijn leven, voelde hij zich niet genoeg gezien in zijn intenties om iedereen gelukkig te maken. Hij ging heel erg pleasen, en dit dan bij iedereen, werkgever, collega’s, vrouw en kinderen, familie en vrienden. Uiteraard leidde dit tot conflicten, want begrenzen, prioriteiten stellen en keuzes maken waren erg lastig voor Hedwig. Het gevolg hiervan is dat diegene die roept voorrang krijgt, niet diegene waar hij voor kiest. En uiteraard kwam hij zelf niet meer aan bod. Uiteindelijk kreeg Hedwig binnen verschillende contexten een conflict, wat hem veel pijn deed en nog doet.
Hedwig voelde zich in deze conflicten helemaal niet meer gezien in zijn intenties en zijn inzet. Zo werkt het nl. in conflict: we evalueren vaak ons eigen gedrag op basis van onze intenties, het gedrag van de ander op basis van de communicatie of de fouten of tekortkomingen.
Na 6-7 sessies kwam Hedwig terug op de kwestie van wat helpend was geweest in zijn traject. Hij verwoordde het zo : ‘Eigenlijk is het allerbelangrijkste dat ik door de therapeut gezien werd en begrepen in mijn goede intenties. Dat deze persoon van aan de zijlijn meekijkt, meevoelt en meedenkt. Dat hij/zij kijkt vanuit mildheid en mededogen dat ik zelf nog niet kan voelen tov mezelf.’
Een therapeutische relatie is een heel specifieke relatie uiteraard. Ik schrijf hierover een ander keer meer. Nu blijven we even bij jouw persoonlijke relaties : in welke mate voel jij je gezien en gehoord in datgene wat nu voor jou belangrijk is om te groeien?
Stel jezelf de volgende vragen om hierover te reflecteren :
- In welke mate voel ik me voldoende gezien en gehoord in mijn belangrijkste relaties?
- Waarin wil ik voornamelijk gezien worden en door wie?
- In welke relaties kan ik echt delen wat me diep van binnen bezig houdt? Wat is het effect hiervan?
- Kan ik vragen wat ik nodig heb en begrenzen wat nu niet helpend is?
- Zijn er aspecten van mezelf die ik zelf nog niet goed kan zien?
Dat je mag gezien worden in alles wat er is en leeft bij jou!
Wonden kunnen pas helen of een proces kan pas groeien als je iemand tegenkomt die je volledig begrijpt, die je kan helpen naar jezelf te kijken om inzichten te krijgen, iemand die begripvol is en vooral de perfecte dingen kan zeggen op het moment dat jij ze nodig hebt waardoor je je plots veel gelukkiger gaat voelen en waardoor anderen opmerken dat je meer en meer begint te stralen, iemand met een eindeloze ervaring en in elke situatie hulp kan bieden. Kortom een therapeut zoals Ann De Rouck omvat dit alles en nog zoveel meer! Dit is geen reactie op je artikel, maar het was toch ook even belangrijk om dit mee te delen ?