Lies kwam voor een eerste gesprek en stormde mijn praktijk binnen, ze riep uit ‘wat gezellig hier’ en nam nog net niet de leiding over het gesprek. Bij het verkennen van haar vraag, kwamen we bij een oude gebeurtenis, die nog niet verwerkt is. Lies besefte dat hier nog een kwetsuur opzit, alleen zag ze niet dat deze kwetsuur haar weghoudt van haar kwetsbaarheid en in hardheid doet gaan. Van hieruit gaat ze nogal rap oordelen, wat haar hier en daar wrevel en conflict oplevert. Op het einde van het gesprek gaf ze aan dat ze behoorlijk angstig was voor dit gesprek.
Toen we dieper ingingen op wat er gebeurde toen Lies 12j was, kwamen er tranen naar boven en Lies begon vrij vlug te wenen. Bij deze oude gebeurtenis had Lies nl. het gevoel dat ze sterk moest zijn, om zo haar ouders, en 2 zussen te steunen. In deze ‘onmogelijke verantwoordelijkheid’ blijft ze nu wat hangen, dus Lies zet zich heel erg in voor haar job en gezin, en haar vrijetijdsvereniging, en … Ze is bijna verslaafd aan inzet en vindt zichzelf hierom geweldig. Alleen verwacht ze dezelfde inzet ook van anderen. Of heeft ze er soms geen oog voor dat ze anderen overweldigt, want ‘ik bedoel het toch goed, ben enthousiast en positief’.
Er zat behoorlijk wat weerstand op de beslissing om dit proces aan te gaan. Uiteindelijk besliste Lies om ervoor te gaan. Ze komt nu regelmatig langs en zakt stilaan dieper en dieper in haar kwetsbaarheid en oude emoties. Ze wordt elke sessie zachter en milder, waardoor ze haar verwachtingen en oordelen tov anderen beter kan intomen. Als je echt kwetsbaar kan zijn, heb je het niet zo nodig om te oordelen.
Als je in contact gaat vanuit kwetsbaarheid, valt mogelijke onuitgesproken competitie weg en ontstaat er verbinding tussen mensen.
Bovendien leidt kwetsbaarheid eerder tot kracht, ipv dat het in tegenspraak ermee is. Herinner je je dat ik in de vorige mail schreef over mijn angst om deel te nemen aan het schilderatelier? Juist door de angst onder ogen te zien en te delen, leidde dit tot kracht en verbinding.
Nochtans kreeg ik een reactie van iemand, die verbaasd was dat ik angst had. Verbaasd ja, want hij ziet me als sterk, en dus verwachtte hij geen angst bij mij. Deze persoon heeft het idee dat een krachtig iemand geen angst meer heeft. Wat een rare gedachte. Krachtig is hoe je omgaat met je angst, nl. het onder ogen zien, en mogelijk communiceren. Zodat je angst je niet belemmert in je leven.
Hoe zit het bij jou? Hoe gemakkelijk kan jij je kwetsbaar opstellen?
Stel jezelf de volgende vragen:
- Heb ik als kind kwetsuren gehad, die nog een invloed hebben op mij nu? Wat is die invloed?
- Zit er nog oude emotie op mijn oude kwetsuren?
- Ben ik al een proces aangegaan om deze kwetsuren te verwerken?
- ‘Weet’ ik dat ik als kind kwetsuren heb gehad, maar heb ik de emoties nog niet gevoeld? Voor de meeste mensen, en zeker voor HSP’s, is weten niet genoeg.
- Kan ik mezelf toelating geven om alle emoties te voelen die ik heb?
Als je nog oude kwetsuur hebt, ga dan eerst praten met een goede vriend(in). Ga voor jezelf na welke invloed het nog heeft, en als je het nodig hebt, gun jezelf dan de professionele hulp. Het is een daad van zelfliefde om jezelf de heling te gunnen die je nodig hebt.