Het duurt altijd langer dan je denkt,
ook als je denkt
het zal wel langer duren dan ik denk
dan duurt het toch nog langer
dan je denkt.
Judith Herzberg
Dit gedichtje gebruikte ik al in maart en april. Het is nu meer dan ooit van toepassing. Ik merk het aan mezelf, ik merk het bij de mensen rond mij en ik merk het bij cliënten : de beperkingen van deze crisis beginnen door te wegen. We lijden met velen aan corona-moeheid.
Ik vroeg mezelf onlangs nog eens wat ik nu het meeste mis, en dat zijn 2 dingen : knuffelen en contacten. Ik blijf het lastig vinden om mensen te begroeten zonder aanraking. Je valt in een soort van leegte, die onwennig aanvoelt. Bij mensen die ik vroeger een kus gaf , heb ik de luchtkus wel ingevoerd, maar het voldoet niet helemaal.
Dus als ik dit vaststel bij mezelf, dat ik het lichamelijk contact zo mis. Dan is het volgende, wat kan ik hiermee doen, binnen de beperkingen die we hebben. En het antwoord is : de zon, een warm bad, een warm kruikje tegen mezelf aanleggen. Deze dingen zaten al mijn zorgprogramma en ik ga ze nog meer invoeren. En actief zijn om mensen te zien, via een wandeling, via skype, hoe dan ook.
Want iets is beter dan niets, is mijn stelling hier. Soms dienen mensen hiervoor hun innerlijke attitude te veranderen, ze zijn eigenlijk niet zo flexibel om het anders te doen, het contact een andere vorm te laten aannemen. Of hun creativiteit werkt niet zo goed om andere vormen te zien. Of ze zijn eigenlijk ontzettend kwaad en in het verzet tegen deze crisis, dat ze zelfdestructief worden.
Voor vele HSP’s is zelfzorg niet vanzelfsprekend. Het is iets wat velen niet geleerd hebben, wat dus een investering vraagt voor het geautomatiseerd is. Dus sta even stil bij jouw zelfzorg in deze tijd.
Stel jezelf deze vragen :
- Wat mis ik het meeste in deze 2de lockdown?
- Wat kan ik wel doen binnen de mogelijkheden die er zijn om dit te ervaren, ook al is het in een andere vorm, al is het minder, kleiner, heeft het een andere kleur?
- Ben ik creatief genoeg om mogelijkheden te zien in de beperking? Ben ik flexibel genoeg om een andere vorm toe te laten?
- Ga ik constructief om met deze situatie? Als je vaststelt dat je destructief ben naar jezelf: sta stil bij wat er onder zit. Herken je dit ook in andere situaties? Kan je het ombuigen, wetend dat flexibiliteit altijd al een overlevers –attitude was?
Veel succes!
Inderdaad de tweede lock down valt zwaarder. Iedereen lijkt het nu ook ernstiger te nemen(in mijn familie dan toch) Il mis toch mijn kinderen, kleinkinderen, vrijwilligerswerk en ik denk – omdat de donkere, korte, Grauwe dagen in aantocht zijn,anderzijds de :eeneame:feestdagen, moeilijk
We lijden met velen aan coronamoeheid, dat is duidelijk. De economie kreunt onder deze crisis, net als de bevolking. Ik voel me onwennig in deze situatie. Toch zie ik ook veel uitdagingen en lichtpuntjes. Contact leggen vergt nu meer dan ooit een creatieve aanpak. Gelukkig bestaat er zoiets als een luchtkus, skypeknuffel en teamsgesprek.
Ik geniet op een andere manier van wandelingen in de natuur en van een goed boek. Ik luister naar mijn lievelingsmuziek en probeer soms mee te zingen.
Zelfzorg, zo belangrijk. Willen we uit deze crisis komen, dan is deze zelfzorg een eerste stap in de zorg voor elkaar. We komen uit deze crisis, ik heb vertrouwen in de toekomst.